Kleurrijk Brazilië

Wauw! Ik ben alweer een week in Brazilië. De tijd vliegt.

Gelukkig stond Buddy Paulo stond al op me te wachten toen ik aankwam in Salvador. Hij heeft me geholpen met o.a. pinnen en een vervoerspas, erg fijn! Daarna zijn we samen naar m’n gastgezin gegaan.

Gastgezin
M’n gastgezin bestaat uit een vader, moeder, dochter (17) en zoon (14). Ze zijn allemaal erg aardig, al is communiceren soms wat lastig, omdat ze geen Engels spreken. Gelukkig hebben we handen, voeten en… Google Translate. Een geweldige uitvinding.

De moeder van het gastgezin heeft haar eigen restaurant en is daarom wat minder vaak thuis. Vader is bijna altijd thuis en wat hij nou precies voor werk doet… dat heeft zelfs Google Translate nog niet duidelijk kunnen maken. De kinderen hebben op dit moment vakantie, waardoor ze vaak thuis zijn en we vaak dingen samen kunnen doen.

Samen eten
Alleen samen eten zit er niet echt in. In dit gastgezin (en ik heb van anderen gehoord, dat het ook in hun gastgezin zo was), eten ze wanneer ze daar zin in hebben. Ze gaan dus niet samen om de tafel zitten en koken niet voor elkaar. Het was even wennen en voelde in het begin een beetje egoïstisch, maar het went snel. Voordeel: je hoeft nooit te wachten tot de rest gaat eten. Trek hoef je dus nooit te hebben :-)

Alle kleuren van de regenboog
Wat meteen opvalt in Salvador, zijn alle kleuren die je ziet. Alle gebouwen hebben ontzettend veel kleur en dat geeft een vrolijk gezicht. Ook de mensen in de stad zijn erg kleurrijk en dragen veel kleuren. De zon die tot nu toe vrijwel iedere dag schijnt, maakt het geheel alleen maar vrolijker.

Te laat
Dinsdag begon ik met het project. Om 05.00 stond ik op, omdat ik om 08.00 uur moest werken en vooral niet te laat wilde komen. De busreis duurt namelijk zo’n 1,5 tot 2 uur en aangezien ik de dag ervoor al 2 keer verdwaald raakte, wilde ik geen risico nemen. Daarom ben ik een beetje omgereisd om samen met een aantal anderen van Aiesec te reizen. Helaas wisten zij ook niet helemaal hoe we bij de plek van bestemming moesten komen, waardoor we alsnog 1,5 uur te laten waren… Oeps! Gelukkig was dat geen probleem.

Project
Het project waar ik aan meewerk heet Planet Heroes. De bedoeling van het project is om kinderen te leren over duurzaamheid en ze te laten zien dat ze helden kunnen zijn door goed voor de aarde te zorgen. Samen met het team hadden we een mooi lesplan gemaakt.

Maar… Dat lesplan viel al snel in duigen toen we binnenkwamen. De gemiddelde leeftijd van de kinderen is namelijk 3 jaar. Ai. Dat was een tegenvaller. Gelukkig hebben we een heel aantal dingen kunnen versimpelen. Volgende week gaan we ons lesprogramma testen en hopelijk werkt het.

En de kinderen… Wauw, wat geven ze ontzettend veel liefde! Ondanks dat we elkaar niet kunnen verstaan, blijven ze met je spelen en knuffelen. Er is zelfs 1 jongetje dat me maar kusjes blijft geven als ik wegga. Ik voel me hier erg geliefd hier!

Vervoer
Omdat ik veel reis in Salvador voor o.a. werk, mooie plekken en dansles (jaja, ik leer de Samba en Afrikaanse dansen!), maak ik veel gebruik van het openbaar vervoer. Dat was in het begin erg wennen, omdat het systeem iet anders werkt dan in Nederland. Je kan op Google Maps opzoeken welke bus je nodig hebt en hoe laat de bus vertrekt. Maar waar je uiteindelijk uit moet stappen, is een raadsel en een pure gok. In de bus wordt namelijk niet aangegeven waar je bent en bij de bushaltes zelf staan ook geen naambordjes of straatnamen aangegeven. Voor iemand met een richtingsgevoel van -6 en plaatsherkenningsknobbel van level 0, des te meer verdwaalkans. Maar, met hulp van een heleboel mensen, ben ik tot nu toe altijd weer veilig op de plaats van bestemming aangekomen. Al was dat meestal te laat.

Foto’s
Op de foto’s zie je een aantal dingen die ik gezien heb de afgelopen week inclusief omschrijving. Ik kan ze nu even niet allemaal uploaden, dus de rest komt volgende week. Credits voor een aantal foto’s gaan naar Marc, Jakub & Caro. Ik durf namelijk nog niet altijd zelf m’n mobiel erbij te pakken, aangezien die hier veel gestolen worden! Gelukkig heb ik me tot nu toe niet onveilig hoeven voelen en heb ik veel lieve en behulpzame mensen ontmoet. Ook de mensen in m’n team zijn erg aardig en we ondernemen haast elke dag leuke dingen. Zo hebben we al een aantal plekken in de stad gezien en zijn we vaak te vinden op het strand.

Code rood
Van het zonnige Brazilië naar het stormachtige Nederland. Hoe gaat het met je? Ben je niet omgewaaid? Zitten al je dakpannen nog op je woning?

Bedankt voor alle leuke reacties die ik heb ontvangen. Ik vind het erg leuk om die te lezen ^^

Ik wens je nog een heel fijn weekend samen met de mensen die je lief zijn!

Een zonnige groet uit Salvador,

Anne

P.S. Wist je dat delen van de videoclip “They don’t care about us” van Michael Jackson zijn opgenomen in Salvador. De shots met gekleurde gebouwen zijn opgenomen in Salvador (Pelourinho). De overige delen zijn opgenomen in een favela in Rio de Janeiro -> http://bit.ly/1rLUelS

P.P.S. Benieuwd waar ik woon? Hier vind je de plek op Google Maps: http://bit.ly/2DW8Qsk